کهکشان عجیب NGC 3256 ، که در عکس بالا نشان داده شده است ، در حدود 100 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و نتیجه همجوشی کهکشانی گذشته است که ظاهر مخدوش آن را ایجاد کرده است. (ESA / هابل ، ناسا /)

به مناسبت سال نو ، ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) شش تصویر فریبنده از برخورد کهکشان ها با یکدیگر را منتشر کرده اند. یافته ها توسط تلسکوپ فضایی هابل به عنوان بخشی از مطالعه اخیر HiPEEC (کاوشگر تصویربرداری هابل از محیط زیست شدید و خوشه ها) بدست آمده است ، پروژه ای که هدف آن بررسی سرعت شکل گیری ستاره ها در سیستم هایی مانند این است.

ادغام هایی مانند موارد به تصویر کشیده شده چندان معمول نیستند و برای یادگیری بیشتر در مورد نحوه تولد ستاره ها بسیار ارزشمند هستند. ESA در بیانیه ای گفت: “این سیستم ها آزمایشگاه های بسیار خوبی برای ردیابی تشکیل خوشه های ستاره ای در شرایط شدید جسمی هستند.”

وقتی این برخوردهای نادر اتفاق می افتد ، لکه های تکان دهنده و درخشان ستارگان ظاهر می شوند – شما می توانید این لکه های روشن را در این مجموعه تصاویر مشاهده کنید ، تقریباً انگار که نشان های افتخار چشمک زن ناشی از ادغام های اجباری است. برای مقایسه ، در اینجا در کهکشان راه شیری ، این لکه های روشن ، معروف به خوشه های ستاره ای ، با توده هایی بزرگتر از 10000 برابر خورشید ما ظاهر می شوند. اما در این برخورد های کهکشانی پرانرژی ، خوشه ها می توانند میلیون ها برابر جرم خورشید ما ظاهر شوند.

و این خوشه های فوق العاده درخشان در اطراف باقی می مانند. همانطور که ESA می گوید ، “حتی پس از برخورد ، هنگامی که سیستم کهکشانی حاصل از آن شروع به محو شدن در یک مرحله آرامتر می کند ، این خوشه های ستاره ای بسیار عظیم در کهکشان میزبان خود به عنوان شاهدان طولانی مدت رویدادهای ادغام گذشته درخشان می شوند.”

دانشمندان هابل با مشاهده این خوشه ها با دوربین های ماوراio بنفش و نزدیک به مادون قرمز می توانند سن و جرم آنها را تشخیص دهند که به آنها کمک می کند تا بفهمند ستاره های با سرعت یا کندی در آنجا تشکیل می شوند. این فقط بخشی از معما است که می فهمد سیستم های ستاره ای به طور کلی متولد می شوند.

می توانید تمام برخوردهای زیر و تصاویر قدیمی از برخورد کهکشان های گرفته شده توسط هابل را در اینجا بررسی کنید.

سیستم کهکشانی NGC 1614 در فاصله 200 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و دارای مرکز بسیار درخشانی است. این را می توان در صورت فلکی اریدانوس ، معروف به رودخانه یافت. (ناسا ، ESA ، تیم میراث هابل (STScI / AURA) -ESA / همکاری هابل و اوانز (دانشگاه ویرجینیا ، شارلوتسویل / NRAO / دانشگاه استونی بروک))

این کهکشان به نام همجوشی مدوسا – یا نام هیجان انگیز کمتر ، NGC 4194 شناخته می شود. این کهکشان زمانی شکل می گیرد که یک کهکشان جوان سیستم کوچکتر غنی از گاز را مصرف می کند و جریاناتی از ستارگان و گرد و غبار را در فضا منتشر می کند. این جریان ها شبیه مارهای خشمگین است که مدوزا ، هیولایی در اساطیر یونان باستان ، به جای مو بر سر داشت. همجوشی مدوزا حدود 130 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی خرس بزرگ است. (ESA / هابل و ناسا ، A. Adamo /)

این سیستم متشکل از یک جفت کهکشان به نام های IC 694 و NGC 3690 است که حدود 700 میلیون سال پیش از آنجا گذشته اند. در نتیجه این تعامل ، سیستم دچار انفجار شدید تشکیل ستاره شد. حدود پانزده سال گذشته ، شش ابرنواختر در فضای خارجی کهکشان ظاهر شده اند و این سیستم را به یک کارخانه معروف ابرنواختر تبدیل کرده اند. (NASA ، ESA ، تیم میراث هابل (STScI / AURA) -ESA / همکاری هابل و اوانز (دانشگاه ویرجینیا ، شارلوتسویل / NRAO / دانشگاه استونی بروک))

NGC 6052 در صورت فلکی هرکول واقع شده است و حدود 230 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و یک جفت کهکشان در حال برخورد است. (ESA / هابل و ناسا ، A. Adamo ، و غیره /)

NGC 34 در صورت فلکی کتوس یا “هیولای دریایی” واقع شده است. این تصویر مرکز درخشان کهکشان را نشان می دهد ، نتیجه برخورد کهکشانی که باعث ایجاد انفجار تشکیل ستاره جدید شده و گاز اطراف را روشن می کند. (ESA / هابل و ناسا ، A. Adamo ، و غیره /)

منبع: khabar-reza.ir