یادگیری رکاب زدن کار ساده ای نیست. اما فراموش کردن کار سخت تری است. برای اکثر مردم ، حتی پس از دهه ها وقفه ، سفر هنوز مانند یک نسیم احساس می شود. نکته اصلی نحوه یادآوری وظیفه توسط مغز است.
تسلط بر دوچرخه سواری به سطح بالاتری از تفکر نیاز دارد: محوطه های حرکتی برنامه ریزی پا و کنترل دقیق عضلات ، مخچه به شما کمک می کند تا سرعت پدال را متعادل و تنظیم کنید ، و گانگلیون های پایه این حرکات را صاف و بدون برش نگه می دارند.
یورگن کنچاک ، متخصص مغز و اعصاب و متخصص بیومکانیک در دانشگاه مینه سوتا می گوید ، همین حجم عظیم هماهنگی مغزی است که باعث می شود مهارت ها حفظ شوند. ما از هر حرکت عضلانی و اتصال مغزی بعدی که در دوچرخه سواری در طول فعالیت های دیگر مانند رقص ، ورزش یا پیاده روی دخیل است استفاده می کنیم – فقط همه یک باره نیست. وقتی زمان پرش روی زین فرا می رسد ، تمام قطعات متحرک لازم از قبل تنظیم و روغن کاری شده اند. هرگز زمان بدی برای شروع دوباره رکاب زدن نیست. این واقعاً مهارتی است که یک عمر طول می کشد.
این داستان در زمستان 2020 ، مسئله تحول بر علوم عامه پسند.
منبع: khabar-reza.ir